Η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη στην είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ. Όπως μας αναφέρουν οι Ευαγγελιστές, την επόμενη ημέρα της αναστάσεως του Λαζάρου, ο Ιησούς ζήτησε από τους μαθητές του, να του βρουν ένα γαϊδουράκι. Πάνω σε αυτό σκόπευε να πάει στην Ιερουσαλήμ.
Εκείνες τις ημέρες είχε μαζευτεί πολύς κόσμος στην πόλη, για τον εορτασμό του Εβραϊκού Πάσχα που γινόταν σε ανάμνηση της απελευθέρωσης των Εβραίων από τους Αιγύπτιους. Πάνω στο γαϊδουράκι, λοιπόν, εισήλθε ο Ιησούς στην Ιερή Πόλη.
Ο λαός είχε ήδη μάθει για την Ανάσταση του Λαζάρου αλλά και τα υπόλοιπα θαύματα του Ιησού και γι αυτό τον υποδέχθηκαν όπως όριζε το εθιμοτυπικό της υποδοχής βασιλέων: Έστρωσαν κλαδιά (βάγια στα εβραϊκά) φοινίκων στους δρόμους από όπου περνούσε ο Χριστός με το γαϊδουράκι και Τον επευφημούσαν τραγουδώντας. Από τα βάγια πήρε το όνομα της η ημέρα αυτή.
‘Ολες οι εκκλησίες στολίζονται με βάγια (κλαδάκια δάφνης, ιτιάς, ελιάς ή μυρτιάς).
Μετά τη λειτουργία ο παπάς ευλογεί και δίνει στους πιστούς σταυρούς από βάγια, τους οποίους βάζουμε στα εικονίσματα σαν φυλαχτά.
Την Κυριακή των Βαΐων είναι έθιμο να τρώμε ψάρι. “Βάγια, βάγια των βαγιών τρώνε ψάρι και κολιό και την άλλη Κυριακή τρών το σουβλιστό τ΄αρνί” . Με την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ ξεκινά το Θείο Δράμα. Επειδή όμως ταυτόχρονα γιορτάζεται η είσοδος του ως Βασιλέας στην Ιερουσαλήμ, η Εκκλησία καλεί τους πιστούς να γιορτάσουν καταλύοντας την νηστεία και επιτρέποντας το ψάρι.